امروز زیاد حال جسمی خوب نیست ولی حالم خوبه. چون پیشمه.. بخاطر  همین دورتر از روز عشق دیدمش و بهش تبریک گفتم.

البته جناب آقای کوچه فاره در صدد آماده سازی یک کلاس دیگر نیز به همین منظور هستند ./

یا حی

از پنج شنبه تا دیشب یه مهمون عزیز داشتیم. خواهر همسرم. دیگه این چند روز پسرک با عمه جونش حسابی مشغول بود و با هم بازی میکردن و گاهی هم کلاهشون میرفت تو همدیگه! پسری هم صبحها از خواب بیدار میشد و میدید که عمه اش رفته دانشگاه میگفت عمه کووووش؟؟ عمه ییییفتت (رفت).

ترم جدید همسری هم شروع شده و حسابی مشغوله. اینه که این مدت بیرون نرفتیم و همش خونه بودیم. البته یه شب رفتیم بوستان نهج البلاغه. اولین بار بود میرفتیم. خوب بود و خوش گذشت. گل پسری هم اسکوتر کادوی تولدش رو برده بود حالا مگه پایین میومد. آقا کلی اون وسط برای خودش جولان میداد و یه مسیر خیلی زیادی رو اومد ولی دیگه توی سربالایی پاهاش خسته شده بود و نمیتونست بره ولی بازم پیاده نمیشد و میخواست با تلاش بسیار برای خودش سربالایی ها رو هم بالا بیاد. آخر سر که دید نمیتونه با یه خنده ی شیطونی اومد پایین و بدو بدو کرد! خواهر همسر هم دوچرخه کرایه کرد و یه نیم ساعتی دوچرخه سواری کرد.

یه کار ترجمه گرفتم و باید برای دو هفته دیگه آماده اش کنم و حسابی سرم شلوغه. 150 صفحه هست. ولی خب بعد از مدتها خوبه یه کاری بکنم. من توی لندن برای یه شرکت خبرگزاری کار ترجمه انجام میدادم از خونه. کارش خیلی استرس داشت چون مثلا یه صفحه خبر میدادن و من باید توی 20 دقیقه یا نیم ساعت تند تند ترجمه میکردم و میفرستادم. بدون غلط و رییس سخت گیری هم داشتم ولی واقعا پول خیلی خوبی میدادن. ولی چون استرس کارش بالا بود وقتی حامله شدم اوایلش خیلی بهم فشار میومد این بود که کارم رو رها کردم و الان بعد از حدود دو سال و نیم خوبه که یه کار ترجمه قبول کردم. البته رشته من این نیست ولی خب زبانم هم بد نیست و میتونم ترجمه کنم.

از پسری بخواهم بگم! واقعا آقا شده و نگه داریش راحت شده! ولی همچنان به شدت وابسته است. ولی وقتی خیالش راحت باشه که من هستم اصلا کاری باهام نداره و همش با خودش بازی میکنه! گاهی دیگه من میرم کنارش و خودم رو به زور توی بازیش جا میدم! استقلالش منو کشته!! همینه دیگه! آدم بچه ش اینقدری میشه و میبینه خیلی راحت شده هوس دومی میزنه به سرش!! دایره لغاتش هم بهتر شده و خیلی بانمک حرف میزنه ولی 90 درصد حرفاشو فقط مامان و باباش میفهمن! تازگی ها هم هرجا میخوایم بریم میگم آماده شو میگه مامانی! یعنی بریم خونه مامانی که میشه مامان من! خوابش هم خوبه ولی شبایی که توی اتاق خودش تنها میخوابه حتما یه بار رو نصف شب بیدار میشه ولی وقتی بیاد پیش ما تخخخختت میخوابه تا صبح. تکون هم نمیخوره! غذا خوردنش هم بدک نیست. الان توی دو سالگی 15 کیلوئه! دوست دارم ببرمش مرکز بهداشت قدش رو هم بگیرن. دیگه فعلا همیناااا.

اوباما روزی راننده کمپرسی‌ست و روز دیگر گارسون!
همه‌چیز حکایت از آن دارد که واشنگتن سخت نگرانی فروریختن «رژیم تحریم‌ها» است. اگر انصاف داشته باشیم، مقامات آمریکایی برای شکل دادن به این رژیم ظالمانه تلاش فراوانی کرده‌اند، تلاشی که اگر در زمینه جبران بدهی‌های دولت آمریکا می‌شد شاید می‌توانست دولت را از برخی کشمکش‌های داخلی همیشگی با جمهوری‌خواهان رهایی بخشد. هجوم برخی شرکت‌ها به ایران و از جمله شرکت‌های اروپایی اکنون رژیم مزبور را در خطر قرار داده است.

کاهش بار روانی تحریم‌ها پس از توافق ژنو باعث شده که برخی شرکت‌های غربی به فراتر از تعلیقات مندرج در این توافق بیندیشند و این خود خشم مقامات کاخ سفید را برانگیخته و باعث شده لمحه‌ای چون گارسون میز بچینند و لحظه‌ای چون راننده کمپرسی آجر خالی کنند.

پس از حصول برنامه اقدام مشترک، واشنگتن تاکنون دو بار اقدام به خالی کردن آجرهای خود کرده است، اقدامی که از نظر برخی اعضای 1+5 نظیر روسیه ناقض توافق ژنو هم بوده است. هم سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه و هم سرگئی ریابکوف، معاون وی قرار گرفتن اشخاص حقیقی و حقوقی در فهرست سیاه تحریم‌های آمریکا، ناقض توافق ژنو دانسته‌اند.

برداشت حقوقی روس‌ها از توافق ژنو از آن روست که به درستی، سیستم حقوقی آمریکا را مبنای تفسیر برنامه اقدام مشترک قرار نمی‌دهند بلکه معتقدند که این توافق بین 7 کشور حاصل شده و بنابراین نظر مشترک هر 7 کشور باید در تفسیر آن اعمال شود.

با این حال آمریکایی‌ها تفسیر خود را از توافق ژنو کرده‌اند و کاملا بر اجرای تفسیر خود اصرار دارند. جان کری و تیم وزارت خارجه آمریکا تنها به آزادسازی اندک تحریم‌ها رضایت داده‌اند. اما ابعاد روانی همین تعلیق نه‌چندان گسترده تحریم‌ها، بسیار بیشتر از خود تعلیق بوده است؛ چه در داخل ایران و چه در خارج ایران.

اگر ذوق‌زدگی از تعلیق اندک تحریم‌ها در داخل ایران کاملا به ضرر اقتصاد کشور است، برعکس همین ذوق‌زدگی در خارج از کشور می‌تواند به نفع جمهوری اسلامی ایران باشد. وقتی تعامل این شرکت‌ها با ایران آغاز شود، به مرور خود راه غلبه بر ابعاد تحریم‌ها را هم خواهند یافت زیرا جذابیت منافع اقتصادی بیش از آن است که با تحریم‌ بتوان جلوی ریسک‌پذیری شرکت‌ها را گرفت. علاوه بر آن، مگر آمریکایی‌ها چند شرکت را می‌توانند تحریم کنند؟ تحریم مستمر شرکت‌ها به‌مرور به روابط آمریکا با کشورهای مایل به ارتباط تجاری با ایران هم آسیب می‌رساند و به این ترتیب همان اتفاقی می‌افتد که واشنگتن از آن هراس دارد: «پاره شدن حلقه ائتلاف غربی بر ضد ایران».

بر این اساس، نگرانی آقای اوباما و دستیارانش در دولت آمریکا کاملا موجه است. اگرچه تحریم‌های ضدایرانی لغو نشده‌اند، اما رژیم تحریم‌ها تا حدودی استحکام خود را از دست داده است. این بدان معنا نیست که ایران دیگر مشکلی با تحریم ندارد، بلکه مشکلات بسیاری همچنان پابرجا هستند اما بدان معناست که آمریکایی‌ها از این پس در اعمال تحریم‌هایشان با مشکلات بیشتری مواجه هستند.

به این نکته باید توجه کرد که حتی به‌نظر نمی‌رسد با موفقیت مذاکرات جامع نیز به این زودی‌ها مشکلات ایران با تحریم‌ها به پایان برسد. قطعا آنچه را که واشنگتن با زحمت بسیار به دست آورده است، به این زودی‌ها و به این راحتی‌ها از دست نخواهد داد، بالاخص تحریم‌های مالی و بانکی که اصلی‌ترین ابعاد تحریم‌های ضدایرانی هستند.

بر این اساس، ایران ضمن تضعیف رژیم تحریم‌ها از طریق دیپلماسی فعال، باید اتکای خود به درآمدهای نفتی را به شدت کاهش دهد و منابع داخلی دیگر را جایگزین نفت کند. این کار سال‌ها پیش باید آغاز می‌شد اما حتی امروز